Ημέρα της Γυναίκας: Η Δύναμη να Ξαναγεννηθείς από τις Στάχτες σου

Ημέρα της Γυναίκας: Η Δύναμη να Ξαναγεννηθείς από τις Στάχτες σου

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ισχυρό από μια γυναίκα που έχει βρεθεί στο σκοτάδι, έχει παλέψει με τις πληγές της και έχει σηκωθεί ξανά – πιο δυνατή, πιο σοφή, πιο αληθινή.

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας δεν είναι απλώς μια επέτειος, δεν είναι λουλούδια και γλυκά λόγια. Είναι υπενθύμιση. Υπενθύμιση για το πού βρισκόμαστε και τι έχουμε περάσει. Είναι ένας σταθμός για να κοιτάξουμε πίσω, να αναγνωρίσουμε τα χτυπήματα που δεχτήκαμε, τις μάχες που δώσαμε, και να γιορτάσουμε την ίδια μας τη δύναμη.
Η γυναίκα που επιβιώνει, ξαναγεννιέται

Δεν γεννήθηκα δυνατή. Έγινα. Μέσα από εμπειρίες που άφησαν σημάδια, μέσα από μάχες που έμοιαζαν χαμένες, μέσα από στιγμές που ένιωσα ότι η ανάσα μου κοβόταν. Η αυτοάνοση περικαρδίτιδα μού δίδαξε πώς είναι να παλεύεις για τη ζωή σου. Η κακοποίηση μού έδειξε την αξία του να λες ως εδώ! Η μητρότητα μού δίδαξε πως, ακόμα και όταν νιώθεις διαλυμένη, μπορείς να σταθείς ξανά όρθια για τα παιδιά σου.

Κάθε γυναίκα έχει τη δική της ιστορία. Κάθε μία από εμάς έχει βρεθεί σε εκείνο το σημείο όπου νόμιζε ότι δεν θα τα καταφέρει. Και όμως, εδώ είμαστε. Όχι τέλειες, όχι αλώβητες, αλλά επιζήσασες.
Ημέρα της γυναίκας: Και τώρα τι;

Το θέμα δεν είναι να γιορτάσουμε απλώς αυτή τη μέρα. Το θέμα είναι τι κάνουμε με αυτήν. Πώς διεκδικούμε, πώς ορίζουμε τη ζωή μας, πώς δεν επιτρέπουμε πια σε κανέναν να μας πει τι αξίζουμε.

Αντί να περιμένεις επιβεβαίωση, δώσε την εσύ στον εαυτό σου.
Αντί να ζητάς άδεια για να υπάρξεις, πάρε τον χώρο που σου ανήκει.
Αντί να περιμένεις να σε σώσουν, γίνε εσύ η σωτηρία σου.

Μέσα από τη δουλειά μου ως σύμβουλος ψυχικής υγείας και life coach, βλέπω καθημερινά γυναίκες που προσπαθούν να ξαναχτίσουν τον εαυτό τους από την αρχή. Δεν είναι εύκολο. Αλλά είναι δυνατό. Χρειάζεται επιμονή, χρειάζεται κουράγιο, χρειάζεται την απόφαση να μην αφήσεις τον πόνο να καθορίσει ποια είσαι.
Δεν είσαι μόνο μία μέρα. Είσαι κάθε μέρα.

Η Ημέρα της Γυναίκας δεν είναι γιορτή. Είναι υπενθύμιση ότι έχουμε δρόμο ακόμα. Ότι η ισότητα δεν είναι αυτονόητη. Ότι ακόμα υπάρχουν γυναίκες που υποφέρουν σιωπηλά. Ότι κάποιες από εμάς ήμασταν κάποτε εκεί – και σήμερα είμαστε εδώ.

Δεν περιμένουμε κανέναν να μας δώσει φωνή. Την έχουμε. Και είναι πιο δυνατή από ποτέ.

Σήμερα, λοιπόν, μην αρκεστείς σε ένα λουλούδι ή μια ευχή. Κοίταξε τον εαυτό σου στον καθρέφτη και πες: «Είμαι εδώ. Και είμαι ασταμάτητη.»

Μαρία Αλεξιάδου

Γράφτηκε από Μαρία Αλεξιάδου - Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας